Inmiddels ben ik 2 weken met verlof en het aftellen is begonnen!
Het was echt nodig om een stap terug te zetten. Lichamelijk begon ik steeds sneller vermoeid te raken en mijn BREIN werkt ook niet altijd helemaal meer zoals ik zou willen. Lees: ik ben af en toe echt NIET scherp meer en kom soms niet eens fatsoenlijk uit mijn woorden. Dit zorgt btw wel voor grappige momenten!
Geestelijk was (en is) af en toe nog een beetje tricky.
De afgelopen weken (maanden) zijn best een rollercoaster geweest! Heel veel blijdschap voelen met ALLES wat er op mijn pad is gekomen, maar VEEL onzekere momenten waarin ik heb gedacht: HOE GA IK DIT IN GODSNAAM ALLEMAAL DOEN??
Ik ben als persoon heel erg resultaatgericht en zelfstandig, als ik een doel heb dan ga ik er ook voor; WHATEVER IT TAKES. Ik ben een doorzetter en geef niet zomaar op. Mijn tempo ligt hoog. Mensen zeggen weleens tegen me dat ik snel ga. Een periode heb ik gedacht dat ik TE snel ga en dat het langzamer moest, maar zo ben ik nou eenmaal.
Dit is wie ik ben, dit is een kwaliteit, maar zoals elke kwaliteit is het soms ook mijn valkuil.
Om te kunnen presteren is het SUPER belangrijk om goed voor mezelf te zorgen. Om me goed te voelen heb ik beweging nodig, gezonde voeding, rust en genoeg ME – TIME. En wanneer je zwanger bent al helemaal! Ik ben een klein mensje aan het produceren en dit kost bakken energie. Meer dan mijn hoofd soms wil accepteren.
Het is een mooi leerproces geweest waarin ik af en toe niet anders kon dan even plat op de bank te gaan liggen terwijl mijn hoofd eigenlijk nog 10 dingen wilde doen VOORDAT ik even rust pakte. Een vriendin van me zei op een gegeven moment:
“Ja maar Daan, je bent niet NIETS aan het doen als je op de bank liggen, je bent ondertussen nageltjes, voetjes, teentjes aan het produceren.”
AMEN to that, want zo is het! Maar ja hallo, als ik niet aan het werk ben, is er niemand die het van me overneemt. It’s all on me.
Vaak genoeg hoor ik mezelf zeggen: “Ik weet niet wat ik heb hoor, maar ik ben ZO moe.” Waarop ik als reactie krijg: EHMMM je bent ZWANGER!? – OH JA.
Begrijp me niet verkeerd, ik vergeet heus niet dat ik zwanger ben, maar in mijn hoofd heb ik het soms anders bedacht dan mijn lichaam me op dat moment toe laat.
Het is nog geen jaar geleden dat ik OOK begonnen ben als zelfstandig ondernemer. En ik vind het GEWELDIG om te doen. Maar ik ben net gestart, KEIHARD gewerkt om dingen op te bouwen. En nu ga ik er een paar maanden ‘tussenuit’. Met verlof om een BABY op de wereld te zetten.
Of terwijl: over een maand staat mijn wereld op zijn kop!
Daar is die onzekerheid: WAT ALS IK TERUGKOM EN ER GEBEURT NIETS? Wat als iedereen mij straks vergeten is? Als ik geen nieuwe klanten krijg en dus geen inkomen, maar wel een extra mond te voeden heb? WHAT DO I DO?
Plus, ik word MOEDER, BYE BYE vrijheid. Ben ik wel een goede moeder? Kan ik het straks allemaal wel goed combineren? Misschien WIL ik straks wel hele andere dingen. Ben ik nu een heel plan/idee aan het maken en is het straks allemaal anders.
SJA, wat KAN ik doen? Volgens mij maar 1 ding; mij eraan overgeven en vertrouwen. Als ik kijk naar wat ik in minder dan een jaar heb opgezet kan ik alleen maar onwijs TROTS zijn op mezelf EN volgend jaar pakken we dat gewoon weer op.
Er zitten ook veel voordelen aan het ondernemen. Misschien dat ik niet precies 4 maanden verlof heb, maar ik heb wel de luxe om langzaam weer te gaan werken en het op te bouwen. Ik hoef niet als de kleine nog amper 3 maanden oud is, haar fulltime naar de opvang te brengen.
Hoe mooi is het dat volgend jaar weer van alles mogelijk is en er weer nieuwe dingen op mijn pad zullen komen? Dit is nog maar het begin.
Verandering is altijd spannend en eng. Maar het is ook weer een nieuw avontuur, vol nieuwe ervaringen en leermomenten! Waarin zich weer nieuwe dingen gaan manifesteren.
En natuurlijk kijk ik er onwijs naar uit om ons kleine meisje te ontmoeten!!!
Wanneer was de laatste keer dat jij onzeker was over een GROTE verandering die plaatsvond in je leven?