Ik heb ADHD, wat nu?

1,5 jaar geleden kreeg ik de diagnose ADHD. Hierdoor vielen er voor mij heel wat puzzelstukjes op zijn plek.

Mijn onrust, lusteloosheid, mijn MOOD swings (of zeg maar gerust, woede-uitbarstingen) HEEL VEEL leuk vinden en ook weer niets leuk genoeg (want: snel verveeld). Anderen onderbreken, ongeduldig zijn, (over) gevoelig, niet kunnen kiezen en ga zo maar even door.

Dingen die we misschien ALLEMAAL herkennen, maar die bij ADHD net even wat erger zijn.

ADHD zelf hoeft geen PROBLEEM te zijn, maar het wordt wel een probleem wanneer je er LAST van hebt.

Van jongs af aan heb ik in therapie gezeten. Tot dat ik op een gegeven moment het riedeltje wel kende en we NOOIT tot de kern van het probleem kwamen, frustrerend. Chronische depressie werd er eens gezegd. Ik was veel somber, had last van woede aanvallen en snapte niet wat er MIS was met mij. Heel lang durfde ik mezelf niet te zijn, omdat ik me ANDERS voelde dan de rest. En dus wist ik op een gegeven moment ook niet meer wie ik was.

In mijn omgeving krijg ik vooral verbaasde reacties. Jij ADHD? Maar dat zijn toch van die stuiterballen?

Het feit dat het bij mij niet meteen duidelijk is betekent dat ik het heel goed heb weten te ‘verbergen’. Ik heb een COPING systeem gecreëerd, waardoor ik het onderdruk. Wat me ontzettend veel energie heeft gekost. Van binnen loop ik over, omdat ik zo hard mijn best doe NORMAAL te zijn.

D